Verkoeling in Ho Chi Minhstad

Hallo allen,

Allereerst; de foto’s van onderstaand verslag volgen nog…..

Zaterdag 16 juni
Momenteel zitten we in de vertrekhal van Nha Trang airport te wachten op ons toestel naar HCMC. We hebben net ingecheckt bij de balie die overigens op Hanoi stond en een andere vlucht, dit moet je ook maar weer net weten. Het houdt je wel scherp :). We hebben het over onze heerlijke tijd in Nha Trang en net als vele andere plaatsen waar we zijn geweest, vinden we het ook nu weer jammer om Nha Trang achter ons te moeten laten. Tegelijkertijd weten we ook wel dat vijf dagen in Nha Trang leuk zijn, maar dat wij dan echt wel zijn uitgekeken op een badplaats als deze. Het is een heerlijke stad om een tijdje rond te hangen, maar wij hebben het dan op een gegeven moment wel gehad met de vele boekverkopers, zonnebrilverkopers, fruitverkopers, kunstwerkverkopers, massageaanbieders, proppers voor bars en restaurants en niet te vergeten de vele scooterrijders en taxichauffeurs die je allemaal een ritje aanbieden.
Vanmorgen hebben we heerlijk kunnen uitslapen en hoefden we niet zoals de afgelopen drie dagen om 6:00 uur eruit. We hebben een heerlijk dagje strand gehad en ondanks dat er geen zon was, zijn we toch weer verbrand. In Vietnam ben je gewoon nergens veilig en kun je verbranden zonder zon, ja zelfs in de regen zoals twee weken geleden in Sapa. Wanneer de zon hier schijnt waarschuwt men ook de toeristen dat je binnen een kwartier behoorlijk kunt verbranden, en dat blijkt absoluut de waarheid te zijn, dat zagen we gisteren wel op de boot bij een Zweedse mededuiker Björn (hoe kan het ook anders :)). Zo rood als een kreeft.. Björn had sowieso wel wat ‘pech’ die dag, maar liet zich niet uit het veld slaan. Eerst ontsnapte er wel erg veel perslucht uit zijn duikfles, omdat er een O-ring kapot ging en vervolgens bleek zijn gids na een kwartier op 20 meter diepte de weg niet meer te weten en moesten ze weer naar de oppervlakte om te oriënteren waar ze waren. Desondanks wilde hij de volgende dag wel weer duiken met dezelfde gids.
Vanmiddag zijn we met een taxi naar de luchthaven vertrokken, een rit van 36 km en 550.000 Dong volgens de taximeter, maar natuurlijk hadden we vooraf een prijs afgesproken en die was maar de helft. De oude luchthaven, net buiten Nha Trang is overigens niet meer voor grote toestellen in gebruik.
Het is nu 20:30 uur en vertrekken over een half uur waarna onze vlucht 55 minuten later zal landen in HCMC.

Zondag 17 juni
Het is inmiddels 17 juni en we zijn vanmorgen wakker geworden in ons hotelletje in district 1 van HCMC. District 1 is zo´n beetje het meest centraal gelegen district in HCMC, vlak bij veel bekende bezienswaardigheden en midden in een backpackerswijk. Je ziet hier ook veel backpackers die gezien hun uiterlijk waarschijnlijk al een tijdje aan het rondreizen zijn. In een vierkante kilometer zitten er in dit gedeelte van de wijk volgens ons wel honderden grote en kleine hotels. Die van ons hadden we zonder een goed ingelichte taxichauffeur zeer waarschijnlijk niet zo snel gevonden, want ons hotel ligt middenin een doolhof van smalle straatjes waar geen auto kan komen. De taxichauffeur wees dan ook op een steeg en probeerde ons duidelijk te maken dat daar ons hotel was. Vol goed vertrouwen zijn we dan toch maar uitgestapt en zijn met onze backpacks deze steeg ingelopen, einde rechts, weer links en jawel hoor….een echt hotel met in ieder geval mooie voorgevel. Nu de rest nog.. Om een lang verhaal kort te houden, ook dit hotel was weer prima uitgezocht door Corrie en we hadden ook nog eens het geluk dat onze kamer ´geüpgraded´ was, wat betekent dat je een luxere kamer krijgt toegewezen dan waar je voor geboekt en betaald hebt.
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben keurig ons ontbijt in het hotel genuttigd, wat bij ons niet zo vanzelfsprekend is omdat we of heel vroeg al op pad zijn of we gewoon willen uitslapen. Bovendien zijn de ontbijtjes in de stad ook prima en dat maar voor +/- 2 euro pp.
Vervolgens zijn we eerst naar het War Remnants museum gelopen, dit heette vroeger het ‘Oorlogsmisdadenmuseum’. Als je hier geweest bent en de films/foto’s gezien hebt en de verhalen hebt gelezen van nabestaanden, dan snap je de naam van dit museum wel. Er zijn bijvoorbeeld foto’s te zien van de meest gruwelijke moordpartijen en martelingen door Franse en Amerikaanse militairen en gevolgen van de vele bombardementen met allerlei giftige chemicaliën zoals ontbossingen en nog erger de vele zwaar verminkte lichamen. Maar ook veel foto’s van kinderen die na deze bombardementen met de meest verschrikkelijke misvormingen werden geboren en ook nu nog steeds worden geboren. Er staat zelfs een bak met meerdere misvormde embryo’s op sterk water. Nu was ik (Klaas) hier bijna vier jaar geleden ook geweest en had toen een grote indruk op mij gemaakt en heb hierover destijds een verslag geschreven op m’n blog. Ook ons bezoek ditmaal maakte veel indruk en we waren het er dan ook over eens dat de getoonde documentatie in veel gevallen nooit in Nederland getoond zou mogen worden, zo gruwelijk. Veel mensen die je daar rond zag lopen maakten een aangeslagen indruk.
Nog napratend over het War Remnants museum liepen we via het Herenigings-paleis, het bekende Rex hotel naar de Saigon Zoo met daaraan vast de Botanical gardens.
Het Herenigings-paleis werd gebruikt door de oud president van Zuidvietnam. Zijn opvolger Van Thieu moest samen met vele andere overheidfunctionarissen, familie en laatste Amerikanen met een helikopter vluchten toen de Noord Vietnamese troepen met tanks het complex bestormden. Foto’s hiervan zijn wereldbekend geworden. In 1975 gaf het zuiden zich over aan het noorden.
Oh ja, het Rex hotel stond gedurende de Amerikaanse oorlog bekend als het brandpunt van sociale en militaire activiteiten van Amerikaanse militairen en is verder bekend geworden doordat hoge Amerikaanse officieren hier vandaan propagandistische persconferenties gaven aan journalisten.
Het weer hier in HCMC is momenteel totaal anders dan de drie weken hiervoor. De temperaturen schommelen hier zo rond de 24 en 32 graden met regelmatig behoorlijke regenbuien in de namiddag en avond. Voor ons is deze weersverandering een prettige afwisseling, omdat we het na drie weken tegen de veertig graden wel even gehad hadden en wel wat verkoeling konden gebruiken. Nederlanders hé, altijd wat te zeuren over het weer. Hier in HCMC kun je ´s avonds bijvoorbeeld heerlijk op een overdekt terras zitten en waait het heerlijk door.
Als het om de regen gaat, dan zijn we daar nog niet helemaal op ingespeeld. Wij hebben wel van die mooie poncho´s bij ons, maar vandaag bijvoorbeeld dachten we die niet nodig te hebben, hoewel er op de weersberichten 100% regenkans werd aangegeven. Hoe eigenwijs kun je zijn :).
Gevolg was dat wij geen droge draad meer om ons lijf hadden na een wandeling door de Saigon Zoo. We dachten nog wel slim te zijn toen de eerste druppen vielen, door onder een enorme boom als eersten te gaan schuilen, maar als het hier regent, dan regent het ook echt!!
HCMC is een heerlijke stad om rond te slenteren van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. Ondanks de drukte in de stad, loopt het verkeer hier redelijk gestroomlijnd en kun je je als voetganger hier redelijk uit de voeten. HCMC heeft meer dan twee keer zoveel inwoners als Hanoi, maar het komt wel rustiger en relaxter over.

Morgenvroeg (19 juni) gaan we per boot over de Saigon River zuidwaarts verder over de Mekong River richting My Tho en Ben Tre, maar daarover de volgende en laatste keer meer.

Groetjes Corrie en Klaas

Je zou misschien denken dat we met dit warme weer veel ijsjes eten, maar dat is niet zo. In Hanoi dacht ik (Corrie) een lekker fruitig ijsje te hebben uitgezocht hij zag er ook appelgroen uit, maar na één flinke slik bleek dit een rijstijsje te zijn (blegh). Tja… hoe kan het ook anders in een rijstland.