Duiken in Nha Trang

Hallo allemaal,

Vandaag is het 15 juni en hebben we net onze derde en laatste duikdag gehad. We hadden graag meer dagen willen duiken, maar we willen verder om nog meer te bekijken. Voor de mensen die het nog niet wisten, we zitten nu dus nog in Nha Trang.
Nha Trang is een zeer toeristische badplaats wat je het beste kunt vergelijken met de Costa’s in Spanje of Griekse Chersonissos. Redelijk modern en hier heb je niet het gevoel dat je in Vietnam bent, wat op zich dan wel weer jammer is. Er zijn veel westerse restaurants en bars, waar het soms vol kan zitten met vooral Engelsen, Aussies en jawel ook de Russen die hun weg inmiddels gevonden hebben hier naar toe. Nha Trang heeft een prachtig kilometerslang zandstrand met palmbomen en keurig bijgehouden parkjes en promenade. Grappig is trouwens dat overdag met name veel toeristen de stranden weten te vinden, maar na vijven begint het dan echt vol te stromen met plaatselijke bevolking die echt uitgelaten zijn. Gelukkig nog geen ‘Friet van Piet’ restaurant tegengekomen, maar ik vrees dat dat niet lang meer zal gaan duren..

Eergisteren hebben we de verjaardag van Corrie uitbundig gevierd met een joekel van een cocktail. Gelukkig hebben we Nederland-Duitsland niet gekeken, dus onze stemming bleef goed. Wij bedachten ons dat we maar weinig thuis zijn op onze verjaardagen. Zo zaten wij vorig jaar op 13 juni bijvoorbeeld in Hurghada en hadden wij onze eerste gezamenlijke duik en met Klaas zijn verjaardagen (31 december) in Parijs en Barcelona.
Inmiddels zijn we ervaren duikbuddy´s en zijn we prima op elkaar ingespeeld….Corrie knikt instemmend. Corrie zit inmiddels alweer op 36 duiken en ik op 240.
De duiken hier in Nha Trang zijn mooi en er is wel veel te zien (vooral veel kleine diertjes), maar halen het niet bij bijvoorbeeld Egypte, Borneo (Sipadan) of Lombok haar Gili Islands. Dit wisten we ook wel vooraf en dat stond ook wel in duikliteratuur, maar wij wilden graag zelf een oordeel kunnen geven. Wat hier erg mooi is, zijn de vele verschillend gekleurde ‘Nudibranches’ (slakken), ander ´klein spul´ en weer heel anders gekleurde Murenes. De eerste duikdag was de onderwatercamera niet goed ingesteld, maar vandaag wel en het resultaat van deze foto´s zijn dan ook super. De samenwerking tussen Corrie en mij onderwater is best wel uniek te noemen, Corrie spot bijvoorbeeld vaak de bijna onzichtbare en verscholen slakjes van zo’n 2 á 3 cm. of Steenvissen en Schorpioenvissen en ik neem er dan een foto van. De afgelopen drie dagen was onze gids Quyen, een Vietnamees die volgens ons zelfs onderwater de hele duik een big smile op z’n gezicht heeft. Na de duiken kregen we van hem een les over de vele soorten slakjes die we gezien hadden en dacht schijnbaar dat wij ook de Latijnse naam wilden weten. Alle boeken die maar te vinden waren op het duikcentrum lagen bij ons op tafel. Een gids hadden we overigens absoluut nodig, omdat we anders zeker verdwaald zouden zijn door het soms slechte zicht en weinig herkenningspunten. Quyen is een prima gids die precies bij onze manier van duiken past. Wij houden er niet van om in sneltreinvaart door het water te gaan en uiteindelijk na 45 minuten en 50 bar weer naar de oppervlakte te moeten en intussen al het moois onder water gemist te hebben. Nee, wij doen het langzaam aan, zien bijna alles en komen na zo´n 65 á 75 minuten weer boven. Wanneer we dan foto´s laten zien van bijvoorbeeld mooie slakjes of murenes aan andere duikers, dan horen we regelmatig waar we die gezien hadden en dat zij die ´gemist´ hadden.
Waar we vandaag en gisteren wel moeite mee hadden was het feit dat onze duikmateriaal al klaar stond, wij niets zelf hoefden te doen of aan te koppelen. Dit zijn wij niet gewend en bouwen liever zelf de duikuitrusting op. Nu moest je maar afwachten of het allemaal goed zat. Bij de tweede duik vandaag kwam ik erachter dat mijn manometer haperde bij 110 bar (voor de perslucht). Nu had ik al een vermoeden dat er iets niet klopte en inderdaad, na een tijdje sprong de wijzer van 110 ineens naar 70 bar. Nu zijn de duiken hier betrekkelijk gemakkelijk, maar je zal maar op 40 meter diepte zitten…..
In Aziatische landen gebeurt dit overigens bij veel duikcentra dat de hele duikuitrusting al klaar staat, tenzij het van je zelf is natuurlijk. Dan moeten ze er van afblijven :).
De eerste dag hebben we zeer relaxt gedoken en zaten we maar met z’n tienen op de boot, waarvan vier snorkelaars, maar gisteren was het druk en waren er met name veel snorkelaars en cursisten. Hier hadden wij overigens geen last van, omdat wij voor de meute het water in konden met onze privégids. De derde en laatste dag waren ook weer zeer relaxt en met lange duiken.
Weer even naar maandag 11 juni, toen kwamen we na een lange treinreis laat op de avond aan in Nha Trang. Na afscheid genomen te hebben van Bihc en Lap, onze enthousiaste coupegenoten, kwamen we oververhit aan in ons hotel. Een mannetje van een jaar of 70 begroette ons en gaf ons de sleutel van onze kamer. Wij hadden wel zo onze twijfels over dit manneke, omdat hij er nogal onverzorgd uitzag, maar hij had wel iets aan dat leek op een blouse met een ´Security´ embleem erop en dat was in ons geval al voldoende om ons te overtuigen dat het allemaal wel goed zat.
Toch waren we het snel over eens dat dit hotel niet aan onze wensen voldeed en bovendien veel verder van het centrum en duikcentrum af lag dan op de plattegrond (van Booking.com) stond aangegeven. Na het inchecken bij het duikcentrum hebben we dan ook maar snel een ander hotel uitgezocht, die zijn er zat in Nha Trang. En….natuurlijk afdingen hé, dat hoort hier zo (ook bij hotels).
Het duikcentrum waar wij gedoken hebben heet overigens Rainbow Divers, een Padi en National Geographic centrum. Zoals zo vaak zit er bij dit centrum ook een gezellige bar/restaurant en een kleinschalig hotel. Ross Kelly, de man waarmee wij vooraf al mailcontact hadden runt dit geheel (is niet de eigenaar).
Morgen is helaas onze laatste dag alweer in Nha Trang en kunnen we uitslapen. De afgelopen dagen ging de wekker al om 6:00 uur. Morgenavond (16 juni) gaan we ’s avonds met het vliegtuig naar HCMC. Het lange reizen met bussen en treinen viel ons achteraf toch wel wat tegen en we hadden geen zin om nu weer 10 uur in een slaaptrein te liggen/zitten. Bovendien is het vliegen hier dusdanig goedkoop dat we dat er wel voorover hadden.
Ons volgende (en misschien laatste ) verslag zal zijn vanuit HCMC.

Groetjes Corrie en Klaas

p.s. wij geloven er nog steeds in dat Nederland door gaat naar de volgende ronde :)