Aeroflot, weer een ervaring rijker :)

Hallo allemaal,

Zaterdagochtend vertrokken met 15 minuutjes vertraging. Hoewel we op deze korte vlucht van Amsterdam naar Moskou geen gratis eten en/of drinken hadden verwacht, werden we in deze drie uur durende vlucht getrakteerd op een warme wrap, koud en warme dranken en een appelkruimelcakeje. Toen we op Shremetyevo aankwamen wist vrijwel iedereen waar ze naar toe moesten, de Russen en Nederlanders die enkel naar Moskou gingen, maar wij dus niet. Onze bagage zou automatisch verder getransfereerd worden, maar de stewardessen in het vliegtuig gaven andere informatie, namelijk dat wij de bagage moesten ophalen en opnieuw moesten inchecken. Net als de rest zijn wij dus ook maar naar de paspoortcontrole gelopen, maar helaas we kwamen er niet door. De vriendelijk lachende vrouwelijke douanier begreep er helemaal niets van en zei meerdere malen “go upstairs, go upstairs” en zette dit met zwaaiende bewegingen kracht bij. En net zoals thuis, gaat Klaas niet tegen een vrouw in en gaf zich gewonnen.:) Dus wij naar boven gelopen met de gedachte van; dit gaat helemaal niet goed aflopen en onze bagage zullen wij voorlopig even niet zien. Maar boven aangekomen staan er twee vriendelijke dames ons op te wachten en wijzen ons in goed begrijpelijk Engels de weg. Gelukkig hadden wij al boardingpassen voor deze tweede vlucht en werden wij prima doorgestuurd naar de paspoort- en tassencontrole die speciaal voor ons geopend werd. Wij waren ook de enige en nadat wij verder gingen, sloot deze controle. Ze hadden nu ook wel een koffiepauze verdiend.:)
Net toen wij dachten van ‘dit gaat helemaal goed komen’, keek Corrie op het scherm hoe laat wij konden boarden, maar bestemming Hanoi was niet te vinden, ook niet in het Russisch (denken wij). Na check, check, dubbelcheck moesten we toch maar even vragen aan een hopelijk Engels sprekend personeel. En jawel, je voelt je wel even lullig, wanneer deze jonge man, genaamd Kirill het gewoon van het bord afleest.
Wat ons overigens opviel op deze internationale luchthaven van Moskou, was dat, tegen onze verwachting in, het er netjes en schoon is en alle faciliteiten aanwezig zijn die je op ander moderne luchthavens ook tegenkomt.
Na een hapje gegeten te hebben bij de Burgerking, konden we boarden en toen kwamen we erachter dat er van enige controle vrijwel geen sprake was. Er kwamen reizigers met complete menu´s aan boord. Zoals we in een eerder verslag al schreven, wisten we nog niet waarom Aeroflot nou zoveel goedkoper was dan andere maatschappijen. Wij hadden dan ook verwacht dat het eten aan boord niet zo´n succes zou worden, maar niets was minder waar. Het was allemaal heerlijk en veelzijdig. Waar het dan wel in zat dat waren de stoelen zelf en er zaten geen tv-schermpjes in.
Na negen uur vliegen, kwamen we met een tijdverschil van vijf uur t.o.v. Nederland aan op Hanoi airport. Hoewel we opgehaald zouden worden door iemand van het hotel, stond er niemand. Achteraf ook prima, want na de eerste ´afdingpogingen´ bleken we uiteindelijk met een gewone taxi nog goedkoper uit te zijn. Aangekomen bij ons hotel, bleek het (waarschijnlijk) overboekt te zijn en kregen we niet eens de kans om uit te stappen. De ‘manager’ kwam meteen naar buiten en gaf de taxichauffeur de opdracht om ons naar een ander hotel te brengen van dezelfde eigenaar. Hier hebben we al met al een halve dag gezeten. Na een lange wandeling door het oude deel van Hanoi kwamen we bekaf op onze kamer en bleek er in de douche wat mis te zijn. Vijf minuten later kwam de manager ons mededelen dat wij alsnog naar het eerst genoemde hotel mochten. Dit hotel ziet er vele malen beter uit. Was wel even balen, want we moest alles gelijk inpakken en weg wezen.
De komende dagen gaan we wat bijkomen en kijken wat we allemaal gaan doen de aankomende weken en waar we heen willen. De planning is dat we over twee à drie dagen naar Sapa gaan. Maar daar horen jullie binnenkort meer over.

Groetjes,
Klaas en Corrie